Vandaag weer Dungeon and Dragons gespeeld met de kinderen. Ik probeer ze al enige tijd tot meer role playing aan te zetten en niet enkel de gevechten als belangrijk te zien. De antwoorden waren legio maar eigenlijk altijd hetzelfde: role playing is moeilijk en kunnen we niet.
Tijdens het spelen komt inderdaad naar boven dat het sociale aspect van het spel moeilijk is voor hen. Praten met bewoners en verkopers, doen alsof je gaat eten op restaurant, … dat deel is vooralsnog een brug te ver voor hen. Gevechten dat kunnen ze zonder problemen.
Vandaag hadden Quinten (Necros) en Andrea (Athena) tijdens een queeste 4 wilde evers gedood. Waarop Necros het heft eigen handen nam en vroeg of hij de kadavers kon slachten voor vlees en leder. Vlees kon gebruikt worden om tijdens de trip te eten en het leder kon hij wel bewerken eenmaal terug in de stad en dan verkopen met winst. – Role playing in zijn essentie dus.
Na de game sessie even met Quinten gepraat. Nu blijkt dat hij dit idee eigenlijk heel graag wil uitwerken. Zijn karakter dat naast adventuring ook nog een soort beroep heeft. Of het nu lederbewerker, apotheker (potions maken) of iets anders is, dit wil hij uitwerken. Zo kan hij naast het simpele adventuring ook een eigen verhaal maken met doelen en wensen.
Hoezo role playing te moeilijk? De essentie heeft hij al gevonden. Volgende campaign mag hij dit voluit uitwerken. Ondertussen denkt hij na over een beroep en hoe hij dit concreet ziet. Ik ga de regels hierover opzoeken. Zien hoe dit concreet kan uitgewerkt kan worden.
Nog geen commentaren