Vorige blog ging over het 6-minuten dagboek. Nu is mijn weekopdracht in dat boek als volgt:
Wie was voor jou het afgelopen jaar het belangrijkste in je leven? Waarom laat je die persoon niet even met een kort berichtje, handgeschreven briefje of telefoontje weten hoe dankbaar je bent? Kijk even naar: ‘An experiment in gratitude’ (The science of happiness) op YouTube en zie hoe krachtig je bericht kan zijn.
Ik doe het met een blogje. En zoals gewoonlijk geef ik er mijn eigen draai aan want je kon in mijn blog ‘vriendschap’ al lezen dat ik niet graag kies tussen mensen. Dat blogje vind je trouwens hier: https://www.marieboven.com/2019/11/14/vriendschap/
Bij deze zou ik dus de tijd en ruimte willen nemen om ten aanzien van vier personen mijn dankbaarheid te uiten. Ik probeer in mijn blogs zo weinig mogelijk namen te vermelden, maar bij deze maak ik toch maar eens een uitzondering.
Ten eerste natuurlijk mijn steun en toeverlaat, Sven. Ondertussen al 15 jaar getrouwd en ik houd nog altijd zielsveel van hem. Hij gaat elke week de boodschappen doen omdat ik niet graag naar drukke warenhuizen ga. Hij staat altijd aan de zijlijn te supporteren als dochterlief naar de dansles gaat omdat het daar te luid is voor mij. Zijn humor brengt mij elke dag opnieuw aan het lachen. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen, dus dankbaar geniet ik elke dag van ons leven samen.
Waar ik geen keuze wil maken in een ranking van beste vriendinnen, kan ik wel met zekerheid zeggen dat ik voor de twee volgende personen zonder enige aarzeling alles zou laten vallen en tijd voor hen vrijmaken wanneer zij het me vragen.
Ooit als collega op mijn huwelijk, ondertussen een van mijn beste vriendinnen, Hilde. Als ik enthousiast ben en te springen sta om het tegen iemand te zeggen, dan zal zij de eerste zijn die ik opbel. Wanneer ik wil zagen over de dingen des levens, tja, dan staat zij ook in de voorste linie. Ik kijk altijd uit naar onze lunch samen. Gewoon even bijpraten. Of een bezoekje dat dan toch uitloopt en waar ik dan zo van kan genieten. Dankbaar voor een vriendschap die ondertussen al 15 jaar meedraait. En van mij mogen daar nog vele jaren bijkomen.
Meditatiementor, vriendin, hulplijn, … geen idee welk label ik Martine nu eigenlijk moet geven maar waarschijnlijk alle bovenstaande. Gelukkig hoef ik, om dankbaarheid te uiten, geen label te plakken. Dankbaar over hoe onze relatie de laatste twee jaar uitgroeide tot wat ze is. Zij zet mij letterlijk in beweging waardoor de wereld weer open gaat. Zet mij evengoed stil op een kussen. Laat mij dromen van een toekomst met mogelijkheden ver buiten datgene wat ik zelf haalbaar acht. Een stok achter de deur. Een wandelende spellcheck voor mijn blogs. Maar waarschijnlijk vooral een eerlijke, oprechte en open vriendschap.
Als laatste op het lijstje staat Joke, de auticoach van mijn kinderen. Met een zoon die autisme heeft en een dochter met een vermoeden van autisme is het leven niet altijd even simpel. Maar Joke maakt het alleszins een pak makkelijker. Waar ik vastloop, komt zij met creatieve oplossingen. Niet alleen ik ben haar dankbaar, maar ook mijn kinderen staan mee op de eerste rij om toe te geven hoeveel ze aan haar hebben. Ze leren beide zoveel van haar om hun leven elke dag een beetje gelukkiger te maken. Als moeder ben ik dan ook enorm dankbaar dat zij wil meewerken aan het geluk van mijn kinderen en mijn gezin als geheel.
Natuurlijk ben ik nog om zoveel meer redenen dankbaar. En zijn er zoveel meer personen waar ik dankbaarheid aan zou moeten tonen. Maar de opdracht was 1 persoon, dus bij deze koos de eeuwig koppige ik, er vier uit.
Ik deel die dankbaarheid voor onze vriendschap die ooit begon op de werkvloer, groeide en evolueerde en een vaste waarde werd in mijn leven. Ondanks veranderingen van jobs, relatiestatussen, kinderen en huisdieren kunnen we babbelen, lachen en klagen. Of we nu met zijn tweetjes lunchen of de gezinnen samenbrengen, het is altijd gezellig. Het zijn momenten die ik koester en waar ik me aan optrek in een drukke en stressvolle wereld. Dankjewel voor ruim 15 jaar warmte en gezelligheid! Tot gauw bij onze volgende lunche.