Lekker gezellig buiten op de bank en in de zon een blog tikken. Daar kikker ik nu echt van op.
In deze rustige periode valt er weinig te klagen. Ik zal dan maar overgaan tot stoefen en eindeloos trots zijn op mijn dochter.

Vandaag ging Andrea voor de paardrijles van start ging al mee helpen op de manege. Meer en meer blijkt dit een tweede thuis te zijn voor haar. De paardrijlessen verlopen goed, ze leert elke week iets bij. Daarenboven voelt ze zich als een vis in het water tussen alle jongeren die daar vertoeven. Het inclusief onderwijs kan hier nog veel van leren. Vandaar haar vraag om naast haar paardrijlessen ook te mogen helpen op de manege.

Vandaag mocht ze dus proefdraaien. Wat een blije dochter kreeg ik nadien thuis. Trots op zichzelf dat ze mag helpen. Trots op zichzelf dat ze zich nuttig kan maken. Trots op zichzelf dat ze ‘gewoon’ kan meedoen. Dit is ongelooflijk goed voor haar zelfvertrouwen.

Haar zo zien groeien, bijleren, vrienden zien maken en plezier hebben. Daar word ik nu echt gelukkig van. Topdag!