Ik lees momenteel het boek ‘de moed van imperfectie’ van Brené Brown. Bij het volgend stukje dacht ik: dit herken ik.

‘Jarenlang heb ik, als ik heel erg naar iets verlangde – een uitnodiging om een lezing te geven op een speciaal congres, een promotie, een radio-interview – gedaan alsof het niet zoveel uitmaakte. Als een vriendin of collega me vroeg: ‘kijk je al uit naar dat televisie-interview?’, dan haalde ik mijn schouders op en zei: ‘Och, zoveel stelt het nou ook weer niet voor’. Natuurlijk hoopte ik in werkelijkheid vurig dat het door zou gaan.Pas de laatste paar jaar heb ik geleerd dat het bagatelliseren van leuke dingen de pijn niet wegneemt wanneer ze niet doorgaan. Het vermindert echter wel de blijdschap wanneer ze wel doorgaan.

Laat me dus even stoppen met bagatelliseren en hardop mijn wensen verwoorden.

Ik hoop uit het diepste van mijn ziel dat mijn meditatieruimte gevuld geraakt met mensen. Elke tweede en vierde maandagavond van de maand stel ik mijn meditatieruimte open voor mensen die samen met mij 20 minuten in stilte willen mediteren. Daarna is er ruimte voor thee en gesprek.

Meestal zeg ik: ik zie wel hoe het loopt en of dit ooit een aangroei krijg. Hiermee bereid ik me al voor op de teleurstelling dat het toch niets wordt. Maar ik hoop zo dat dit lukt. Dat dit voor velen een fijn moment mag worden van meditatie, mildheid, samenzijn en gesprek.

Ook toen ik de vraag kreeg om te helpen bij een mindfulnesstraining specifiek gericht op personen met autisme reageerde ik erg halfslachtig. Zo angstig voor de eventuele stress, teleurstelling dat ik niet durfde zeggen: JA, GRAAG! Dit lijkt me erg leuk.

Wat hoop ik zo dat deze training slaagt. Dat ik mijn draai vind en van daaruit mag groeien naar een persoon die er echt staat om mee te praten over het onderwerp. Daarenboven geef ik op 7 augustus zelf een loving kindness meditatie aan een groep personen met autisme. Ondertussen steekt er uren en uren voorbereiding in deze activiteit maar ik kijk er zo naar uit. Echt zelf meditatie geven. Het delen van mijn passie met andere mensen. JA, GRAAG!

Onlangs kreeg ik ook de vraag of mijn naam mocht doorgegeven worden aan een gemeente die een avond inricht over meditatie aan personen met autisme. Alweer dezelfde reactie van mij. Hiervoor ben ik niet onderlegd genoeg. Zou je niet beter een gecertificeerd mindfulnesstrainer nemen? Uiteindelijk stelde ik voor om het eventueel in duo te doen. Een gecertificeerd mindfulnesstrainer en ik erbij als deskundige inzake autisme. Wanneer ik diep durf naar mezelf kijken dat sta ik te springen om ook dit te doen.

Hoe fijn zou het niet zijn als ik ergens een plaats voor mezelf weet te vinden in deze niche in de mark. Een mindfulnesstrainer specifiek gericht voor personen met autisme. Ik hoor mezelf alweer doemdenken: ik ben niet goed genoeg, anderen zijn hier beter geschikt voor, … Maar eigenlijk weet ik zelfs niet of dit effectief waar is.

Als persoon met autisme, moeder van twee kinderen met autisme en een hele berg vrienden met autisme ken ik ondertussen best veel aangaande het onderwerp. De boeken, webinars en opleidingen die ik ondertussen volgde zijn natuurlijk ook van onschatbare waarde geweest. Een paar jaar geleden volgde ik de mindfulnesstraining. Sindsdien heb ik hier menig boek over verslonden, mediteer ik dagelijks, deed een retraite en begin stilaan mijn weg te vinden in het geven van activiteiten. Ik mag dan niet gecertificeerd zijn, de kennis en kunde heb ik me gaandeweg wel eigen gemaakt. Daarenboven heb ik ook een basiskennis van het Boeddhisme van waaruit meditatie gegroeid is. Het leek me gewoon zo interessant dat ik ook hierover ben beginnen lezen.

Dus: JA, GRAAG.
Ik wil heel graag mindfulnesstrainingen geven. Ik wil heel graag avonden geven inzake autisme. En als het kan: Ja, graag. Natuurlijk wil ik de twee combineren en mindfulness aanreiken aan personen met autisme. Mijn passies, mijn kennis, mijn levensvreugde delen met de wereld, niets zou me gelukkiger maken.

Volgende keer ik een halfwatje antwoord geef dan kijk je me aan en zeg je: wat voel je eigenlijk diep vanbinnen? Als je mag dromen, wat zou je antwoord dan zijn?

Dus JA, GRAAG, ik wil ….