Momenteel is de wereld in de grip van Covid19. De Belgische regering kondigde al verschillende maatregelen aan om de pandemie onder controle te krijgen. Ik wil in deze blog geen mening geven over deze maatregelen. Noch een politiek betoog doen. Wel wil ik proberen een zicht te geven op een aantal effecten die ik merk in mijn persoonlijk leven.
Er zijn menig films gemaakt over pandemieën die de wereld teisteren en waarbij de mensheid moet vechten voor overleving. Afhankelijk van de film leidt dit dan tot plunderen, geweld, zombie’s, … Meestal geen mooi beeld van de mensheid in zijn geheel. Het is dan de eenzame held die de wereld moet redden.
In realiteit zie ik in mijn omgeving echter een ander beeld. Onze buurt maakt er het beste van. Solidariteit en behulpzaamheid zijn de normen waar we ons achter scharen. Iedereen staat klaar om de ander te helpen. Berichtjes van ondersteuning, hulp, pep-talks stromen toe. Afstand bewaren wil in onze buurt niet zeggen: ieder in zijn eigen huis en trek uw plan. Integendeel, het wil zeggen: ieder in zijn eigen huis, maar zorg ook voor je buren.
Bijvoorbeeld: ik bestel een afhaalmaaltijd, wil er nog iemand iets? Ik ga winkelen, moet ik nog iets meebrengen voor iemand? …. Doe me eraan denken dat ik nooit verhuis, deze buurt is goud waard.
Maar ook ik mijn grotere omgeving zie ik solidariteit, medeleven, hulpverlening, …. Dokters die lange dagen maken en zoveel mogelijk informatie proberen te geven aan hun patiënten. Begeleiding die op creatieve manieren verdergezet word (telefonisch, videochat, chat, per mail, …). Iedereen die nu moet werken probeert dit met hart en ziel te doen om er zo goed mogelijk te staan voor de mensen. Laten we vooral niet vergeten dat ook dit mensen zijn. Behandel onze zorgverleners met respect, ze verdienen het!
En wat doet ‘little old me’. Ik blijf lekker thuis. Het voelt zo stom. Maar aangezien ik niet moet werken, is het naar het schijnt gewoon het beste om thuis te blijven. En net daar knelt het schoentje. Thuisblijven! Nu merk ik dat ik eigenlijk best veel buitenga in mijn dagelijks leven. Altijd had ik de indruk dat ik meestal gewoon thuis ben. Dat blijkt dus niet helemaal te kloppen met de realiteit. Ik ben heel veel buitenshuis: wandelen, afspraken, hobby’s, … . Nu mis ik sociaal contact.
En ik heb zeeën oningevulde tijd. Dat is een boosdoener voor iedereen. Niets doen is niet aan mij besteed. Ik sta graag klaar voor de mensen rondom mij. Op mijn manier helpen, er zijn, een babbel, een thee drinken met vrienden, iemand een lift geven, een klusje doen voor iemand anders, …. En dat kan nu veel minder. Ik mis het. Anderen helpen geeft mij een gevoel van voldoening. Ik kan dan niet meer werken, op mijn eigen manier heb ik blijkbaar toch een netwerk opgebouwd waar ik voldoening in vind. In mijn tijdschema, wanneer het me lukt, op mijn manier probeer ik toch iets te doen met mijn leven. Ik ben en blijf een zorgzaam persoon. Emotionele en psychologische steun aan anderen geven dat zit in mijn bloed. En dat mis ik nu wel. Er staan voor andere mensen, daar word ik gelukkig van.
De Covid19 pandemie krijgt me dan wel rusteloos door thuis te zitten. Het geeft me ook nieuwe inzichten.
1: Ik woon in een fantastische buurt!
2: Ik doe blijkbaar meer dan ik besefte.
3: Ondersteuning geven aan mensen zit in mijn bloed en ik vind er nog steeds mijn zingeving in.
4: Teveel mediteren bestaat niet. (Wat moet ik anders met zoveel tijd.)
Zorg in deze tijden goed voor jezelf en je naasten. Volg zo goed mogelijk de richtlijnen van de overheid. En vooral: wees respectvol voor je medemensen.