Waar het hart van vol is, loopt de mond van over. Mijn kinderen krijgen regelmatig dingen te horen over meditatie, vredevol leven. Tot voor kort hoorde ik hen dan denken: daar begint ons moeder weer te zeuren. Maar stilaan groeide begrip en bleven ze zitten om te luisteren. Enkele dagen gelden een heel gesprek gehad met mijn zoon.

Ik vertelde heel concreet over zijn leven en hoe hij dan vredevol kan zijn wanneer hij het moeilijk heeft, op school bijvoorbeeld. Hoe je vredevol kan blijven denken op momenten dat andere studenten je irriteren. Nu wil ik er geen brave jongen van maken, hij mag zich best verdedigen tegen het pubergeweld op school. Maar eerst even nadenken en stilstaan bij de reactie die je geeft, gewoon 2 ademhalingen nemen voor je reactie te geven. Even nadenken over: begrijp ik de situatie correct, waarom gebeurdt dit en hoe kan ik hier best op reageren. Eigenlijk is dat zelfs niet mindful, het is gewoon gezond boerenverstand. Eerst denken en dan handelen. Maar temidden van alle drukte vergeten mensen dat al eens. Zeker als je gefrustreerd of kwaad bent. Hoe dikwijls roepen we in onze woede geen dingen die we achteraf gezien beter niet gezegd hadden?

Zoonlief bleef zitten en luisterde. Ik vroeg hem of ik verder mocht vertellen of hij liever iets anders wilde gaan doen. Tot mijn grote verbazing wilde hij meer horen. Het gesprek ging verder over mediteren. Ik stel al een hele tijd voor of hij het niet eens wil proberen, maar steevast kreeg ik een dikke vette: NEE. Ik stelde hem dan nu de vraag waarom hij dit niet wilde? Hij antwoordde: “ik weet het niet”. In een poging kennis bij te brengen, legde ik hem uit dat veel mensen het moeilijk vinden. Ik was 36 toen ik eindelijk het lef had om gewoon te gaan zitten en luisteren naar mezelf. En dan nog duurde het een hele tijd voor het me min of meer lukte. Wanneer we gaan zitten en echt naar onszelf luisteren dan komt radio NSD (radio Non Stop Denken) heel hard door. Alle emoties, indrukken, spanningen, vragen, moeilijkheden, geluk, hobby’s, interesses, … komen binnen en er is geen stoppen aan. En dat is juist de kunst: om dan deze dingen te zien komen, rustig te blijven en weer op je ademhaling te focussen en dan die dingen te zien voorbijglijden. Telkens weer wanneer je afdwaalt terugkeren naar de ademhaling. En afdwalen zal je, dat is gewoon de menselijke aard.

En toen ging er een wereld open voor hem. “Ik mag afdwalen, ik moet dit niet direct perfect kunnen. Het is normaal dat er dan allerlei gedachten naar boven komen.”De druk leek van de ketel. Had het hem al duizend keer vertelt, maar deze keer kwam het binnen. En sindsdien probeert hij ‘s avonds even radio NSD af te zetten. Eén of twee minuten zet hij zich en probeert. We hebben het ook al een paar keer samen gedaan, vanmorgen zelfs met Andrea erbij. Het zal nog even duren voor hij ermee weg is, maar oefening baart kunst. En het is gewoon ook gezellig om samen te doen.

Dus mijn meditatie is besmettelijk. Het spreidt zich stilaan door het huis. Maar begrip, open communicatie, mededogen, warmte, … het lijkt me helemaal niet zo slecht om vanuit deze ideeën in het leven te staan. En ik besef ten volle dat niet iedereen daar zo over denkt. Iedereen is anders en dat maakt de wereld interessant. Maar voor mij is dit een basis in het leven. En ik hoop dan maar dat mijn vrede ook besmettelijk is.