Gisteren bedacht ik mij een idee voor een blog. Ik wou niet zozeer een heel stukje schrijven, doch vragen om zoveel mogelijk elektronische knuffels te krijgen van mijn lezers. Ik mis sociaal contact en het blijft een hekel punt. Maar ik kreeg het niet gerijmd met al mijn vorige blogs waarin ik schreef (en predikte) om 3 meter afstand van me te houden. Mijn persoonlijke ruimte te respecteren en vooral geen handjes schudden, knuffels en kussen geven. De twee leken zo tegenstrijdig dat ik de blog liet vallen.

Ondertussen weet ik beter. Voor de corona-crisis was de wereld erg druk, luid, chaotisch … wat de meeste mensen ‘normaal’ noemen. Voor mij is het een constante bron van overprikkeling waardoor ik ten zeerste moet beperken wat er tot mij komt. En fysiek contact is dan het eerste wat eruit gegooid wordt. Het is het meest evidente omdat het een aspect is waar ik zelf controle op heb. Geluid, geuren, texturen en licht zijn veel moeilijker te beheersen in de wereld. Wat dus niet wil zeggen dat ik niet hou van sociaal contact, alleen probeer ik dit in zo rustig mogelijke settings te doen.

Ik leer te aanvaarden dat ik eigenlijk best een sociaal beestje ben, wat beperkt wordt door overprikkeling. Weer een stukje zelfkennis erbij.

Nu, tijdens lockdown, wordt de wereld een stuk rustiger. Ik kom zeer weinig uit mijn kot en wordt dus veel minder geprikkeld door de wereld rond mij. En wanneer ik buiten kom, dan zijn er veel minder geluiden, geuren en andere prikkels waardoor overprikkeling minder een aspect vormt. In deze ‘kalme en duidelijke’ wereld is het veel aangenamer leven voor mij.

Social distancing is een zegen voor iemand met autisme. En nu ik veel minder overprikkelt geraak, kom ik in een staat van … echtheid. Ik voel wie ik ben onder die constante stress, druk en beheersing van de wereld. En ik ben iemand die op zich dus graag knuffels heeft. Wanneer ik rustig ben, mij veilig voel en mezelf kan zijn, laat dan die knuffels maar komen.

Dus voor de lockdown was ik genoodzaakt om contacten te beperken wegens overprikkeling. Tijdens lockdown mis ik sociaal contact en knuffels. Na lockdown, waneer de wereld weer ‘normaal’ wordt en ik dus weer in staat van constante overprikkeling ga, dan zal ik weer aan zelfbeheersing moeten doen. Volgens mij is deze wereld niet gemaakt op maat van mensen die een rustige omgeving willen.

Hopend dat de wereld nu het genot van kalme en rustige omgevingen leert te appreciëren zodat ik na lockdown minder overprikkelt kan rondlopen vraag ik voorlopig maar elektronische knuffels.

Ondertussen blijf ik zoveel mogelijk in mijn kot. Was je handen, draag een mondmasker en hou je aan social distancing.