Soms kom je in je leven momenten tegen waarin de kosmos je lijkt te brengen tot een moment van evaluatie. Gisteren was zo een moment. Het was terugkomdag van de mindfulnesstraining en naast een zeer gezellige avond ook een avond van evaluatie. Ik nam mij voor om gisteren direct te beginnen schrijven wanneer ik thuiskwam, maar éénmaal thuis was de drive om daar nog aan te beginnen alweer wat weggezakt. Uitgesteld maar niet afgesteld, ik maak er nu een blogje van.

Enige tijd geleden vroeg iemand mij: wie is je beste vriendin? Ik moest niet antwoorden, maar mocht er zelf over nadenken. Nu is dat voor mij geen evidentie. Ergens in mijn blogverleden schreef ik al eens een stukje over ‘Hoe maak ik vriendinnen?’. Echte vriendschap is uitzonderlijk en ik vond het zeer moeilijk om dan ook één persoon te kiezen die bovenaan staat in de zogenaamde ranking. Ik kwam er echt niet uit.

Nu opperde men gisteren: laat ons even mediteren over een vraag. Er werden enkele opties gegeven waaronder ook: ‘Wie is je beste vriend/in en waarom? Wat heb jij aan deze persoon en wat heeft deze persoon aan jou?’. Nu weet ik de exacte formulering van de vraag niet meer, maar zo kwam deze bij mij over. Tja, dus ongeveer dezelfde vraag waarop ik recent al eens vastliep. Die kosmos wil nu toch echt wel dat ik hier over nadenk.

Zo gezegd zo gedaan, mediteren met deze vraag dan maar. Maar voor ik nog maar kon beginnen aan de bepaling wie mijn beste vriendinnen zijn, moest ik maar eens nadenken over de criteria die hieraan vasthangen, als er al zoiets is. Dat vind ik dan al een hele moeilijke. Wanneer behoort iemand tot je innerlijke cirkel van échte vrienden? Eigenlijk kwam dat antwoord er vrij snel. Wanneer een persoon zegt: ‘Ik heb je nodig.’, maakt niet uit voor wat (goed, slecht, lachen, huilen, …), wanneer ik op dat moment bereid ben om alles te laten vallen en er te zijn voor die persoon, dan behoor je tot de innerlijke cirkel. Nu wil ik er voor iedereen zijn en probeer ik steeds ruimte te maken voor de mensen rondom mij, maar diegene die zomaar kunnen bellen/langskomen en ik alles direct wil laten vallen, dat is een zeer korte lijst van personen. Tussen die personen zou ik dus een keuze moeten maken.

En uiteindelijk kwam ik op mijn kussen tot een voor mezelf bevredigend antwoord. Ik wil niet kiezen en doe dat dus ook niet. Ik ben niet iemand die mensen rangschikt naar beter en minder goed. Natuurlijk klikt het met sommige mensen beter dan met andere. Maar tussen die selecte groep van mensen waarmee het echt klikt, daartussen wil ik echt niet kiezen.

Het tweede deel van de vraag was: wat heb ik aan deze persoon? Tja, ook dat is een moeilijke. Dat hangt natuurlijk ook af van wie die andere is. Iedere vriendschap is anders en ook wat je eruit haalt. Nog een reden waarom ik niet wil kiezen. Waarom zou die éne soort van vriendschap beter zijn dan de andere? Misschien een universele waarheid over mijn vriendschappen heen: het zijn stuk voor stuk personen waarbij ik mezelf durf zijn.

Ten derde: wat hebben deze vrienden aan mij? Tja, dat zal je hen moeten vragen. Ik ben een hele slechte om te oordelen wat anderen aan mij hebben. Ik weet zelfs niet zeker of al deze vrienden goed en wel beseffen dat ik steeds, door dik en dun, voor hen klaarsta. Ik kan alleen maar hopen dat ze dat ergens wel voelen.

Wie is mijn beste vriendin en waarom? Tja, ik weiger dus gewoon te kiezen. Het lijstje is kort genoeg dat ze dat plekje moeten delen.