Woensdagochtend en toch heb ik een zondagsgevoel. Vandaag heeft mijn dochter geen school, mijn zoon moet niet studeren, enkel mijn man moet werken. Het enige wat echt woensdag roept is de wekelijkse maintenance in mijn PC-game waardoor ik dit deze voormiddag niet kan spelen. Normaal had ik deze ochtend een begeleiding, maar door omstandigheden gaat deze niet door. Een zee van ruimte is plotseling beschikbaar.

Niets zo zalig als tijd die je cadeau krijgt. Vrolijk gemediteerd in de tuinkamer. Rustig de dag op gang trekken. En toen ik daar zo lekker zat vroeg ik me af waarom ik niet op het gras in de zonnige tuin zat. Na mijn meditatie wandelde ik naar binnen, nam mijn strandhanddoek en schapenvachtje en installeerde mij voor een tweede meditatie, ditmaal op het gras in de zon.

Een wirwar aan geluiden kwam tot mij. De vogels die vrolijk hun lied zingen. De buren die ontbijten op hun terras. De auto’s die passeren op de straten in de buurt. De spelende kinderen van allerhande buren die normaal te horen zijn in onze tuin lagen volgens mij nog in dromenland. Een tweede maal absoluut genot.

Twee keer een ochtendmeditatie brengt mij in een staat van extase, rust, vrede. Volgens mij kan er weinig tippen aan dit gevoel. Het brengt alleszins de gelukshormonen op gang.

De enige vraag die zich op een mooie dag als vandaag stelt is: zou ik BBQ-en?